In Memoriam: Henk de Roo

Toen we de krant van maandag (18 augustus) dóórnamen, kwamen we terecht bij een overlijdensadvertentie, die ervoor zorgde, dat we even een flinke brok moesten wegslikken.

Het betrof de mededeling, dat Henk de Roo niet meer onder ons is. En zo heeft de club in betrekkelijk korte tijd opnieuw één van zijn iconen verloren. Want dat was hij !!

Henk De Roo heeft een buitengewoon belangrijke rol gespeeld in de clubhistorie.

Al spoedig na de oprichting van de WSV Emmen meldde hij zich als jong “broekie” aan bij de club. 

Hij heeft de wielersport actief beoefend en niet zonder succes. Zo werd hij in Noorderhoogebrug (1953) als amateur kampioen van Drenthe, een titel die toen veel meer in aanzien stond dan tegenwoordig. Ook staat hij te boek als winnaar van de 1e Ronde van Peize (1952), die hij op zijn naam schreef met een voorsprong van bijna een ronde op Fré Mik (2e) en Klaas Wiltjer (3e), twee klasbakken in die tijd. Henk, die toen nog in Nieuw-Amsterdam woonde, stond bekend om zijn nooit aflatende strijdlust, maar kreeg vaak niet het loon, dat hij verdiende.  

Aan de veelbelovende carrière van De Roo als wielrenner kwam echter een abrupt einde. Want door het overlijden van zijn vader stond Henk toen voor de niet geringe taak om het bedrijf voort te zetten. Het bedrijf, dat zich na de oorlog toelegde op de wegenbouw en de aanleg van pijpleidingen, maakte een geweldige groei door en dat eiste alle aandacht op. 

Maar toch liet de wielersport hem nooit los. Hij bleef betrokken bij de club in de functie van secretaris. 

In de zestiger jaren was hij sponsor van de toen zeer bekende Zuidenveld-ploeg met daarin o.a. Henk Benjamins, Henk Kuiper, Dick Middelveld, Henk Luchies, Jan de Wit en Cees Smouter. 

Een volgend hoogtepunt was het jaar 1969, toen De Roo als zakelijk leider fungeerde van een Drentse ploeg, die met veel succes deelnam aan Olympia’s Tour door Nederland. De etappe Geleen-Oploo leverde toen zelfs een dubbele Drentse zege op. Popke Oosterhof won de rit en Jan Aling werd 2e . Jan Aling werd bovendien 3e in het eindklassement en de Drentse ploeg werd tussen gerenommeerde merkenploegen 4e in het ploegenklassement. 

Daarna gaf hij de wielersport in de Drentse Zuid-Oosthoek een “face-lift” door zich op te werpen als één van de hoofdsponsors van de Gouden Pijl en als clubsponsor van WSV Emmen.

In 1980 trad De Roo aan als clubsponsor van WSV Emmen. Dat was het begin van een jarenlange, onafgebroken verbintenis. Via deze sponsoring was de club in staat om de renners deel te laten nemen aan de landelijke klassiekers. En het is dan ook niet vreemd, dat de sponsorjaren onder De Roo B.V. in sportief opzicht heel goede jaren zijn geweest voor de club. Henk genoot zichtbaar van de prestaties van “zijn” renners en ging zelf ook menigmaal mee in de ploegleidersauto. 

Even leek er een ‘kink in de kabel’ te komen, toen de KNWU in 1988 de topcompetitie introduceerde. Dat bracht nieuwe, extra kosten met zich mee en dan komt er een moment, waarop een sponsor zich afvraagt, of het nog wel verstandig en verantwoord is om al die kosten ten laste te laten komen van het bedrijf. Dat aspect heeft de geesten rijp gemaakt voor een nieuwe opzet. Mede door de inzet van De Roo is er toen een sponsorstichting ontstaan (PWZ), waarin meerdere sponsors konden worden samengebracht. Dankzij die verbreding kon de club met nieuw elan verder werken.

In 1992 nam Henk afscheid van zijn bedrijf. Hij werd opgevolgd door Jan van Keulen, die zich al even actief zou gaan inzetten voor de wielersport. 

In december ’89 werd De Roo door de leden benoemd tot ere-lid. Dit betekende zijn tweede onderscheiding in de wielersport, want in 1986 ontving hij van de KNWU het Zilveren Wiel. 

Dit gebeurde in de middagpauze van de Omloop door het Olieveld. Burgemeester Schneemann van Schoonebeek pakte de microfoon en begon aan een toespraak, waarvan de toehoorders dachten: Waar wil die man nu eigenlijk naar toe ?

Datzelfde zal ook Henk de Roo hebben gedacht, maar diens verbazing nam nog aanmerkelijk toe, toen bleek, dat hijzelf het onderwerp van de toespraak bleek te zijn. 

De burgemeester, die zichtbaar genoot van zijn “overval”, werkte in zijn speech tergend langzaam toe naar het hoogtepunt. De opgebouwde spanning kreeg z’n ontknoping in de vorm van het aanbieden van het Zilveren Wiel, een onderscheiding die de KNWU slechts mondjesmaat toekent aan leden met bijzondere verdiensten voor de Nederlandse wielersport.  Het was de eerste keer dat het Zilveren Wiel in Drenthe werd uitgereikt.

Fred Haikens

Uit de krant van toen: